dr Monika Madej, prof. WSEiZ, rektor Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie

Przygoda z architekturą zaczęła się u mnie znacznie wcześniej niż u moich kolegów. Mój dziadek skończył studia na kierunku budownictwo i prowadził firmę budowlaną, której siedziba mieściła się w jego domu. Biuro dziadka było najciekawszym miejscem do zabawy i jak się okazało z biegiem lat, moją inspiracją życiową w wyborze zawodu. Już jako przedszkolak wybrałam tę drogę i konsekwentnie do tego celu dążyłam – zawód architekta w moich oczach od zawsze był zawodem idealnym, lecz dopiero teraz, po ukończeniu studiów z tytułem magistra oraz po kilku latach pracy w zawodzie, jestem w stanie uargumentować to przekonanie. Dlaczego zawód architekta w moich oczach jest zawodem idealnym? Architektura łączy w sobie pierwiastek twórczy i inżynierski. Pozwala na rozwój w zakresie przedmiotów ścisłych, takich jak matematyka, fizyka, gdzie istotne jest dostrzeganie zjawisk fizycznych i umiejętność wykorzystywania pewnych zależności w projektach. Jednocześnie architektura bazuje na możliwościach twórczych umysłu – ma swoje źródło w wyobraźni architekta.